1- دانشکده تربیتبدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران ، khairandish_sport@yahoo.com 2- دانشکده تربیتبدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران 3- دانشکده علوم پزشکی بهبهان، بهبهان، ایران
چکیده: (1807 مشاهده)
زمینه و هدف: آیریزین مایوکاینی است که در اثر فعالیت ورزشی حاد ازعضله ترشحشده و مصرف انرژی را افزایش میدهد. هدف از پژوهش حاضر تعیین پاسخ غلظت سرمی آیریزین و مقاومت به انسولین به یک جلسه تمرین حاد پیلاتس در زنان چاق غیرفعالاست. مواد و روشها:پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیشآزمون-پسآزمون بود. جامعه آماری این تحقیق را زنان چاق غیرفعال شهر اهواز تشکیل دادند که 21 آزمودنی با (میانگین سنی 0/10±1/39سال و میانگین BMI 4/3±9/35 کیلوگرم بر مترمربع)بهطور تصادفی به دو گروه تجربی (12 نفر) و کنترل (9 نفر) تقسیم شدند. گروه تمرینی به 60 دقیقه تمرین پیلاتس با شاخص درک فشار بورگ 16-14 پرداختند، درحالیکه گروه کنترل هیچگونه فعالیت ورزشی نداشتند. نمونههای خونی قبل (پس از حداقل 8 ساعت ناشتایی) و بلافاصله پس از فعالیت پیلاتس برای اندازهگیری سطوح آیریزین، گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین جمعآوری شد. برای تجزیهوتحلیل دادههای آماری از آزمون تی وابسته و تحلیل کواریانس استفاده شد و ارتباطبینمتغیرهایتحقیق با آزمونهمبستگیپیرسون محاسبه گردید. نتایج: نتایج نشان داد، پس از یک جلسه تمرین پیلاتس سطوح سرمیگلوکز (23/0(P=، انسولین (44/0(P=، مقاومت به انسولین (50/0(P= و آیریزین (14/0(P= در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل تغییر معناداری پیدا نکرد (05/0<P). همچنین، هیچ رابطهای بین آیریزین با گلوکز، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین مشاهده نشد (05/0<P). نتیجهگیری: اگرچه مطالعه در این زمینه در آغاز راه است، اما به نظر میرسد تمرین حاد پیلاتس تأثیری بر سطوح گلوکز، انسولین، مقاومت به انسولین و آیریزین ندارد.
Kheirandish R, Ranjbar R, Veisi A. The response of Irisin Serum and insulin resistance to acute Pilates training sessions Pilates Training in obese sedentary women
. J Fasa Univ Med Sci. 2019; 8 (4) :1056-1067 URL: http://journal.fums.ac.ir/article-1-1634-fa.html
خیراندیش رضوان، رنجبر روح اله، ویسی علی. پاسخ غلظت سرمی آیریزین و مقاومت به انسولین به یک جلسه تمرین حاد پیلاتس در زنان چاق غیرفعال
. مجله دانشگاه علوم پزشکی فسا. 1397; 8 (4) :1056-1067